De Duits-Afghaanse zangeres Simin Tander kwam even langs. Volgens de aankondiging een zangeres met een bekoorlijke, tedere en expressieve stem, intens en betoverend. Haar naam, Simin, is Perzisch en een prachtige belofte voor haar toekomst: “schijnt zilverachtig”. Ze is al een paar jaar een van de rijzende sterren van de jazzscene. Het is een unieke verschijning.
In Nederland had deze groeibriljant onder andere al optredens op het North Sea Jazz Festival in Rotterdam , jazztempel Bimhuis en het Concertgebouw in Amsterdam. Simin trad ook op tijdens het Bohemia Jazz Fest in Tsjechië, tijdens de Berlijn Jazzmeeting, Women In Jazz Fesitval in Halle, bij Jazzahead in Bremen, Catania Jazz Festival in Italië, Madrid Jazz Festival in Spanje, het LOFT Festival in China, het Hong Kong Jazz Festival en de Jarasum Jazzfestival in Zuid-Korea.
Ja, het werd echt tijd voor een optreden in Mahler, voor Jazz in Arnhem. >>>
>>> Natuurlijk stond haar nieuwste cd ‘Where water travels home’ centraal. ‘Waar water naar huis reist’ is een reis door de wereld van haar emoties en gedachten en haar Afghaanse roots. Sommige songs zingt zij in het Engels, andere in het Spaans en enkele ook in het Pashto, de taal van Afghanistan. Toch is het net of iedereen haar verstaat, iedereen begrijpt haar route van haar hart. Simin Tander bouwt bruggen tussen westerse jazz en arabeske klanken. De liederen in haar vaders taal Pashto zijn zeer bijzonder en warm. Simin haalde inspiratie uit de prachtige klanken van deze Afghaanse taal. Songs over het verlangen naar een gevoel van thuis zijn. Simin: “Ik schreef de muziek voor dit nummer denkend aan de gedichten van mijn vader, zonder deze ooit gelezen of gehoord te hebben, dat de tekst nu zo mooi bij de muziek past is een bijzondere verrassing.”
De jazzzangeres gaf zich muzikaal met ziel en zaligheid bloot en dat gebeurt met een intensiteit, die de luisteraars in Grand Café Mahler kippenvel bezorgde…
“Voor mij is het een reis door mijn wereld van emoties en gedachten en het zoeken naar mijn Afghaanse roots” volgens Simin. Als dat zoeken deze muziek tot gevolg heeft, is het voor de jazzliefhebbers maar te hopen dat ze die roots nog een tijdje mysterieus en verborgen blijven.
(ze keek me, heel even maar, betoverend aan!)
